Wizyta u stomatologa często wywołuje w nas strach, ponieważ kojarzy się z bólem. W związku z tym, kiedy jest to tylko możliwe, dentysta stosuje znieczulenie. Stosowane jest ono, aby zapewnić pacjentowi komfort przeprowadzanego zabiegu, a także ograniczyć stres i ból do minimum. Warto jednak pamiętać, że znieczuleni nie jest obojętne dla organizmu, w związku z tym lekarze starają się podawać jak najmniejsze dawki danego leku. Sposób działania wszystkich środków znieczulenia miejscowego jest podobny i polega na zablokowaniu przewodzenia impulsów bólowych przez nerwy w kierunku mózgu. Można powiedzieć, że mózg nie jest na bieżąco informowany o stanie tkanek w znieczulonym miejscu.
Rodzaje znieczulenia
Istnieje kilka rodzajów znieczulenia stomatologicznego, które możne nam zaproponować dentysta. Najczęściej aplikowanym jest znieczulenie nasiękowe. Polega na wstrzyknięciu leku w dziąsło, tuż obok zęba, który ma być poddany zabiegowi. Po takim znieczuleniu pacjent przez kilka godzin nie czuje dziąsła, policzka, a zdarza się, że i języka. Znieczulenie nasiękowe nie sprawdza się podczas leczenia zębów przedtrzonowych i trzonowych. Innym typem jest znieczulenie przewodowe. Wstrzykuje się je wprost w nerw zębowy. Po takim zastrzyku nerwy miazgi zębowej ulegają znieczuleniu. Kolejnym jest znieczulenie śródwęzadłowe polegające na wprowadzenie w ozębną specjalnej igły z lekiem. Niewielką dawką można znieczulić bardzo dokładnie cały ząb. Korzysta się z niego głównie podczas ekstrakcji zęba oraz w protetyce.
Kiedy nie można skorzystać ze znieczulenia
Niestety zdarzają się sytuacje, kiedy niemożliwe jest podanie znieczulenia. Główne przeciwwskazanie to uczulenie na środek znieczulający. Warto pamiętać, że nawet jeśli podczas pierwszego znieczulania nie wystąpiły objawy alergii mogą się one pojawić w trakcie kolejnych zabiegów. Ponadto pacjenci, którzy przebyli zwał serca lub mózgu muszą powiadomić o planowanym zabiegu stomatologicznym prowadzącego neurologa lub kardiologa. Przeciwwskazaniami do użycia adrenaliny, noradrenaliny, epinefryny są również: astma oskrzelowa, cukrzyca, nadczynność tarczycy, niewydolność krążenia, padaczka, niektóre choroby nerek oraz ciąża.
